Dagboek kampeerweek Stavelot 2013.

Rit zondag 21 juli

Deze zondagrit is zoals altijd met start om 12 uur en hij is 75 km lang want al zitten we dan verder van huis je weet nooit of er mensen komen rijden. Via mooi witte weggetjes, die Louis thuis uitgezet had, gingen we richting Malmedy we zagen veel wildkampeerders tot we begrepen waarom dat was, we reden zowat op het circuit van Francorchamps.
Ook zagen we een bord doodlopende weg maar alles was goed geasfalteerd tot we op een pad kwamen met kuilen, grote stenen (oud romeins weggetje) en was het eigenlijk onverantwoord door te rijden maar terug omhoog was onmogelijk, duo passagier eraf en onder de klanken van de harmonie uit het dal, het is feest vanwege troonswisseling, was de club mopperend weer compleet.
In Malmedy was er rommelmarkt en mochten we een uur zelf besteden. Na deze pauze kregen we weer een pad doodlopende weg en we hadden ons lesje geleerd dus moest er alternatief gereden worden. Dit was erg mooi en hebben nadat we een terrasje gepikt hadden besloten terug naar de camping te gaan.
José en Jan Wams

Stavelot, maandag 22 juli
Temperatuur 32°C.
10.30 uur: Vertrek vanuit de camping in Stavelot.
Deze dag staat gepland een rit door de vallei van de Ourthe.Eerst even met zijn allen brandstof in de ouwetjes doen bij een tank station en mezelf verrijken met een petit paquet de cigarettes.
Via Vielsalm zijn we gereden naar Houffalize. Net voordat we daar arriveerden kwam Peter Klijn met pech te staan.
De groep is doorgereden naar Houffalize en er werd ons medegedeeld dat het wel een 1½ uur kon duren voordat de scooter weer gerepareerd zou zijn. Een groep is het stadje gaan bekijken, ik vond het meer zaak om schaduw op te zoeken en daarna een lekker biertje te drinken op een terrasje.
We kregen al snel gezelschap van anderen en later ook van de ‘gestrande’ en de ‘techneuten’ die hulp hadden geboden .Verder op weg naar de Ourthe. Wie schetst mijn verbazing om plotsklaps ingehaald te worden door een wielrijder…… Het was weliswaar tijdens een ‘afzink’ en door een renner in een gele trui, maar toch! Hij is wel het hele Heinkel peloton gepasseerd!Verderop hebben we een stukje weg overgeslagen en hebben we wat gevlogen.
De rit ging verder langs de vallei van de Ourthe. Het was wel zeer heet. Zolang we reden waaiden we nog wel wat uit, maar met het systeem ‘voor elkaar / door elkaar’ moet je toch geregeld halt houden. En deze rit was er zoveel oponthoud (pech en een uitval door de hitte) dat mensen soms lang op een hoek moesten blijven wachten. We zijn teruggereden via La Roche waar we even hebben haltgehouden langs het water. La Roche is zeker een van de allermooiste plaatsjes in de Ardennen!
Na de uitval door de hitte (ik was het zelf) een horecagelegenheid met terras bezocht en armen, hoofd en nek verkoelt in de toiletruimte met veel water en de dorst gelest met veel icetea.
Dat was heerlijk, dus weer verder op weg, nu in een rustiger tempo. Onderweg mochten we nog wat regen vangen (wat kan een buitje toch heerlijk aanvoelen….) en om 18.00 uur waren we weer terug op de camping. Het was inmiddels wel zo’n 35°C. Op de camping viel weer een klein buitje en even later mochten we een prachtige dubbele regenboog aanschouwen.
Lekker patatjes en een stukje vlees bereid op de schotelbraai en daarna waren we weer de ‘ouden’.
Het was een mooie rit, helaas hadden we geen invloed op het weer en op sommige Heinkel onderdelen, maar dat maakt het toch wel spannend en er is altijd de wetenschap dat bij tegenslag er altijd mensen voor je klaar staan. Heinkel mensen, bedankt! Vooral veel dank aan Louis en Ted, ons ouwetje vertoonde ook wat trammelantjes….
Jeanne Ector

Stavelot, dinsdag 23 juli
Zoals gebruikelijk startte de rit om 10:30 en natuurlijk reden we “voor elkaar, door elkaar”. Ritmeester Louis in de rode hes beheerde de navigatie, naast hen Jo die ervoor zou zorgen dat alles op de juiste wijze ging verlopen. Het sluitteam met de gele hes, werd gevormd door Jan en José.
Iedereen had voldoende benzine en was adequaat ingesmeerd met factor 30. Piet zette de zomerstand in zijn helm open.
Bij de eerste koerswijziging, rotonde in centrum Stavelot, stond ik in de brandende zon te wachten op de overige heinkels, na 3 minuten zette ik mijn heinkel in het zicht en ging zelf in de schaduw op een bankje zitten afwachten, mijn gedachte: ”voor elkaar”! Maar zelfs dan duurt wachten lang. Een scooter bleek bij het verlaten van de camping een lekke band opgelopen te hebben, met vereende krachten werden Herman en Miep snel van dit ongemak afgeholpen. Het begrip “voor elkaar, door elkaar” had er een nieuwe betekenis bijgekregen. De groep was weer compleet, dus Stavelot uit en de heuvels in, slechts van korte duur, want Louis stopte omdat de navi niet werkte, gelukkig was ook de navi van Jan uitgevallen, dus verder op kaart en drukwerk. Op dit moment waren we 40 minuten onderweg en hadden we 6 km gereden. De daaropvolgende route was zeer de moeite waard, de zon en buitentemperatuur van 30graden zorgden ervoor dat het één en ander als adembenemend werd ervaren. St.Vith is een redelijk drukke plaats maar bij “ pizzeria Stromboli, maison de gaufres” was er voldoende parkeerplaats en hebben we deze Belgische Italiaan onze klandizie gegund. Een ieder bestelde koffie en de bediening bood ons “waffeln mit erdberen”aan, we zaten in het Duitssprekende gedeelte van Belgie.
Na de koffie zat de stemming er weer volop in, door het landelijke zonovergoten landschap met fantastische vergezichten en glooiende heuvels reden we pardoes Duitsland in. Ook hier weer navi-overleg maar al snel reden we via een korte omweg weer België in. Een behoorlijke vorm van zonsverduistering maakte Louis alert en de eerste serieuze regendruppels vielen samen met een samenscholing op een van parasols voorzien terras. De neerspattende regendruppels sprongen spontaan weer 10 cm omhoog, niet alleen vanwege het hete asfalt, maar vooral door de intensiteit van de valkracht, recht omlaag. Bij het terras hoorde een heel behoorlijk eetcafé. De uitbaatster en haar dochter deden goede zaken met koffie, dagsoep (cremé-asperge) en een uit de kluiten gevallen ijs-coupe voor José.
Na een groot kwartiertje werd het buiten minder donker en durfden we het aan om het nu natte, maar dampende asfalt te gaan berijden.Na 2km “droog asfalt” dus gasschuiven open en gaan!! Een wegomlegging was al een voorteken van onheil, dus de weg zoeken en beleven van opnieuw dikke druppels. Een aantal grote platanen in een lieflijk plaatsje dienden als eerste schuilplaats, later kwamen daar portieken, kerkportalen, een muziektent en nissen van heiligenbeelden bij. Ted en Louis namen de tijd om enkele kaarsjes op te steken, louis gaf zelfs nog het wisselgeld als fooi. Omdat iedereen inmiddels doorweekt was en niet iedereen regenkleding voorhanden had, werd besloten dan maar via de kortste weg terug te rijden. Bram stond bij de eerste rotonde te wachten op Peter, Jan, José, Herman en Miep. Gelukkig kwam na verloop van tijd Peter vanaf de andere kant van de rotonde aanrijden en kon er weer aangesloten worden bij de overige Heinkelaars die stonden te schuilen onder een partijtje druipende bomen. De regen was inmiddels in volle hevigheid losgebarsten, een buitje hagel maakte de beleving nog intenser, blote armen en benen werden ontdaan van zorgvuldig opgebrachte, niet watervaste zonnebrand, 20 cm diepe plassen waarmee bussen gigantische fonteinen mee kunnen veroorzaken, leverden heerlijk warm water. Druipend en wel terug op de camping beleefden we nog een primeur. Het veld waarop wij stonden was voor het eerst ondergelopen, er stond in het midden 10 cm water.
Jeanette, Hans en Jeanne, vandaag niet mee om eens lekker bij te trekken, hadden hun best gedaan alle tenten en luifels te behoeden voor verval. De voortent van Louis had het wel gehouden, maar zijn fonkelnieuwe frame was spontaan in stukken gebroken, de veldkeuken was volledig bedolven onder tentdoek, dus verhongering van de “vrijgezellen” lag op de loer. Allengs bij elkaar gebonden takken ,” duct tape “ en natuurlijk veel wijsheid kregen de boel weer functioneel. Chris die het regenwater via de nek, buik en binnenkant van zijn regenbroek had gevoeld, gooide optimistisch zijn douchemunt in de douche automaat, maar helaas, door blikseminslag geen elektra. Ted spande onder zijn luifel een waslijn, waar het volledige gezin het boven en ondergoed kon laten uitlekken. Piet en Bram richtten in de groepstent een plekje in om hun jassen te laten drogen. Maar de elektriciteit werd weer ingeschakeld, er werd weer gekookt, wijn en bier werd weer getapt, verhalen werden groter, sterker en mooier. Kortom; een emotionele, vermoeiende dag, volgend jaar gaan we weer.
Dinsdagnotulant Chris

Stavelot, woensdag 24 juli
opgestaan met regen werd er besloten om met de auto’s naar het museum te gaan www.baugnez44.be
Het klaarde zo snel op dat we met 4 scooters daarnaar toe gingen de anderen gingen met de auto.
Ook hier kreeg je al snel door dat er alleen maar verliezers zijn.
Na het museum bezoek werd de rest vd dag vrijgegeven om boodschappen te doen voor de traditionele woensdagavondbarbecue.
Bij zo’n avondje eten en kletsen doen er toch rare en interessante verhalen de ronde, zoals verberg 5 blikjes bier in het watertje en de andere dag zijn ze weg.
Paraplu's verkopen waar per stuk 40 euro winst gemaakt wordt!
Je eigen autoband voorbij zien rijden……
Op je paard zitten en vragen waar je paard sleutels zijn……
Die erbij waren snappen het allemaal voor anderen is het een raadsel.
Misschien tot de volgende Heinkelweek, het is de moeite waard.
Rest ons nog om Louis en Jo te bedanken voor de heerlijke maaltijden en de goede verzorging
Toos en Karel

Stavelot, donderdag 25 juli
De dag begon bewolkt. Een goed ontbijt en verse koffie deed goed. Om 10.30 uur de start van de dagrit. Doel is het pottenbakkersmuseum in Raeren. Vanuit Stavelot reden wij door Malmedy en over de strakke provinciale wegen van de Hoge Venen. Ver schillende natuurgebieden doorkruisten wij met namen als Parc Naturel des Hohes Fagnes en Belle Croix. Via Jalhay reden wij door naar Eupen, naar het Lac de la Gilleppe voor de eerste stop.
Dit stuwmeer –de Barrage de la Gilleppe, heeft zijn functie voor de watervoorziening. Is reeds 2 eeuwen terug aangelegd en ca 50 jaar terug opgehoogd en gemoderniseerd. Een prachtige hoge schachttoren met een aan de buitenkant functionerende glazen lift …. Brengt je snel zo een 50 meter omhoog naar het restaurant.
Hier was een lekker bakkie te halen met een mooi en rustgevend uitzicht over het stuwmeer en de prachtige ligging in de Hoge Venen. Hierna reden wij even terug naar en via de industriële zijde van Eupen door naar Raeren.
Een middeleeuws gehucht, alwaar het Töpferrei Museum is gevestigd in de oude vesting. Hier zijn vele voorbeelden te zien van eeuwenoude aardewerken kruiken, schalen en vele gebruiksvoorwerpen uit de afgelopen 500 jaren. Ook informatie van opgravingen elders in Europa met de toentertijd in Raeren gemaakte producten maakt h4t zo compleet.
Van videoband kijken naar een rondwandeling langs wel 80 vitrinekasten verspreid over de vele zalen in eigen tempo is een bezoek meer dan waard. Tijdens ons bezoek begon het buiten weer te stortregenen zoals eerder deze week op dinsdag.
Bij ons vertrek was het weer droog en scheen de zon. Via Eupen, Limbourg en Verviers reden wij naar Spa. Tussendoor een stevige bui en een korte stop voor aangepaste kleding. Kort voor Spa kon het plastic en vinylwerk weer uit en reden wij zonnig de stad binnen voor een pauzestop. Midden op een plein onder de beschutting van dikke bomen werd wat gedronken.
Nog even de boodschappen gedaan en via Malmedy naar Stavelot en de camping.
De rit was ca 115 km en afwisselend. Tonny Klijn was op de camping gebleven en had vanwege de regenbuien de voortenten bijgehouden om te ontwateren en te behoeden voor verdere schades als eerder deze week. Tonny nog bedankt !!
Het aperitieve gedeelte ging snel voorbij en alras was het etenstijd en dus de avond.
Iedereen had genoten van deze dag, de rit, goed gegeten en de meesten gingen vroeg te bed.
Herman Aalbers

Stavelot, vrijdag 26 juli
De zesde dag van de vakantieweek was vrijdag. De nacht van donderdag op vrijdag begon het te regenen en als je in een tent of caravan ligt dan geeft dat toch geluidsoverlast.
Om half elf werd wegens de regen met algemene stemmen aangenomen om de met de auto naar de watervallen van Coo te gaan en daarna naar de grotten van Remouchamps.
De watervallen van Coo zijn toch altijd weer een mooi en indrukwekkend gezicht, dat neerstortende water en dat was er volop, na enkele foto’s gemaakt te hebben daarna verder. Een schitterende weg naar de grotten van Remouchamps. Het was ondertussen droog geworden dus eerst op een terrasje koffie gedronken bij het afrekenen sprak de ober alleen Frans tot dat je hem heel lang aankijkt en je portemonnee dicht houdt, en ineens begon hij vlaams te kletsen.
De grotten waren echt indrukwekkend en met een Nederlands sprekende gids was het heel interessant en terug moesten we met een bootje en dat heeft toch ook wel charme door die smalle en lage kanaaltjes te varen.
Buiten was het prachtig weer geworden en zijn we over schitterende wegen weer naar de camping gereden. Zo was het toch ondanks de regen in de ochtenduren een fijne dag geworden.
Jaap van de Lindt